เพียงพาลินทร์ [Mpreg] [yaoi]

เพียงพาลินทร์

โดย : หน้ากากพลอย

พาลินทร์ คิดเสมอว่าชีวิตหลังแต่งงานของเขาจะต้องมีความสุข การแต่งงานจะต้องเกิดขึ้นจากความรักของคนสองคน และได้รับความยินยอมจากทั้งสองฝ่าย ทว่าความคิดนั้นเหมือนเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน มันถูกดับลงด้วยข้อผูกมัดเดียวคือ ‘การคลุมถุงชน’

ผู้คนทั่วทั้งพระนครต่างตั้งคำถามว่าเพราะเหตุใดสกุลสูงศักดิ์อย่าง ‘รัญญธร’ ถึงได้หน้ามืดตามัวหลงเลือกสะใภ้ที่มาจากสามัญชน ทั้งที่หม่อมราชวงศ์พีรพัฒน์ รัญญธร ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่ถึงขนาดจะไม่มีหญิงสาวจากสกุลใดหันมาสนใจ หากแต่กลับกันเขาคือชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์ผู้ซึ่งเป็นที่ต้องการของสาว ๆ ทั่วพระนคร

“ว่าที่เจ้าสาวของคุณชายพีรพัฒน์น่ะหรือ มองยังไงก็ไม่เหมาะสมกับรัญญธรเลยสักนิดเดียว”

“นั่นซี แถมยังไม่เคยเห็นคุณชายควงไปออกงานที่ไหนเสียด้วย คงถูกคลุมถุงชนกระมัง”

“ต๊าย! หล่อนก็พูดไป ไม่รู้ใครจับคลุมใคร ฝั่งรัญญธรที่เข้าตาจน หรือจะเป็นฝั่งบ้านเจ้าสาวที่คิดอยากชุบตัวเองให้เป็นหงส์”

คำครหานินทาจึงตกไปอยู่กับว่าที่เจ้าสาว ที่ถูกผู้ดีตามวงสังคมเอาไปพูดกันสนุกปากว่าวังรัญญธรคงมีเรื่องเหม็นคาวฉาวโฉ่ จนต้องหาทางออกด้วยการประกาศงานแต่งกะทันหันแบบนี้

หากแต่เมื่อถึงวันงานทุกอย่างกลับพลิกตาลปัตร เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นทั่วงานถึงการหายตัวไปของเจ้าบ่าว

“ไหนว่าแต่งกับคุณชายพีรพัฒน์ไม่ใช่หรือ”

“เขาว่าเจ้าบ่าวหนีงานแต่ง”

“แล้วคนที่สวมแหวนอยู่นั่น หม่อมเจ้าธีรดนัย ท่านอาของคุณชายพีรพัฒน์ไม่ใช่หรือไงกัน!”

พาลินทร์นิ่งอึ้งราวกับทำสติหลุดลอยหายไปกลางงานแต่งงาน นัยน์ตากลมสั่นไหวระริกยามจ้องพระหัตถ์ของคนที่กำลังบรรจงสวมแหวนให้ตนอย่างทะนุถนอม และเมื่อเงยหน้าสบกับพระเนตรสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้น ร่างบอบบางราวอิสตรีของตนก็แทบอ่อนยวบในอ้อมกอดบุรุษตรงหน้า

เจ้าบ่าวของเขาควรจะเป็นหม่อมราชวงศ์พีรพัฒน์ บุตรชายคนเดียวของหม่อมเจ้าดิเรกรังสรรค์ รัญญธร ตามที่ตกลงกันไว้มิใช่หรือ ไฉนถึงได้กลายเป็นหม่อมเจ้าธีรดนัย รัญญธร พระอนุชาของเจ้าดิเรกรังสรรค์ไปเสียได้!

สุรเสียงทุ้มตรัสคำสัญญายังคงดังก้องกังวานอยู่ในห้วงหัวใจของพาลินทร์

“หนูลินไม่ต้องกลัว อาจะรับผิดชอบหนูลินเอง”

คำสัญญาจาก ‘ท่านอาดนัย’ ชายหนุ่มที่พาลินทร์หลงใหลเฝ้ามองตลอดมา

*****

-----------------------------------

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาชายรักชาย 

นิยายเรื่องนี้เป็นแนว Mpreg หรือผู้ชายสามารถตั้งครรภ์ได้

คนเขียนห่างจากการเขียนนิยายไปนานมาก ภาษาที่ใช้อาจยังไม่สละสลวยเท่าที่ควร กำลังพยายามปรับปรุงค่ะ

คนเขียนอัพช้ามากกกก เพราะติดงานประจำ (บอกด้วยความจริงใจ) สาเหตุที่กลับมาแต่งนิยายเพราะความสุขส่วนตัวของตัวเองค่ะ แต่จะยายามไม่หายไปนานนะคะ

นิยายเรื่องนี้เบื้องต้นวางโครงเรื่องไว้ไม่ยาวมาก และพล็อตอาจจะไม่หวือหวา เพราะแค่เคาะสนิมฝีมือการเขียนของตัวเองก็ยากแล้วค่ะ (ฮา) ขอกลับมาเริ่มจากพล็อตง่าย ๆ ไม่ซับซ้อนแล้วกันนะคะ

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลหรือสถานที่จริงค่ะ

นักเขียนชอบอ่านคอมเม้นท์ที่เกี่ยวกับเนื้อหาของนิยายเป็นที่สุด! นักอ่านท่านใดที่อ่านแล้วรู้สึกเมตตานักเขียนตัวเล็ก ๆ คนนี้ รบกวนช่วยคอมเม้นท์ให้ทีนะคะ